- oświec|ony
- Ⅰ pp ⇒ oświecić
Ⅱ adj. książk. [osoba, klasa, umysł, poglądy] enlightened attr.
Ⅲ m książk. enlightened person
- językiem oświeconych była łacina Latin was the language of the educated
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
